Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ <<ΙΣΧΥΡΩΝ>> ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΡΙΣΕΩΝ

Του Ανίκητου Μακρένογλου

Είναι φανερό τις τελευταίες ημέρες (με αφορμή τις καταστρεπτικές πυρκαγιές που κάψανε ότι είχε απομέινει στην Αττική ), ότι καταρρέει ένας ακόμα <<μύθος>> του δικομματισμού, η άποψη δηλαδή ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση είναι ικανότερη στη διαχείριση των κρίσεων και έχει ευκολότερο και καλύτερο συντονισμό.

Απεναντίας βλέπουμε ένα κράτος σε πλήρη διάλυση, υπουργεία και υπουργούς που δεν καταφέρνουν να συντονιστούν μεταξύ τους, απερίγραπτους χαρακτηρισμούς και δηλώσεις από στόματα ανώτατων λειτουργών της δημοκρατίας και των θεσμών και αλλά πολλά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια κωμική διάθεση αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο δραματική και η ατμόσφαιρα τόσο αποπνικτική πάνω από τις πόλεις και τα χωριά της χώρας μας.

Και δυστυχώς το φαινόμενο αυτό δεν είναι νέο. Αν θυμηθούμε και την περίπτωση των Ιμιων ,και την περίπτωση Οτσαλαν, πάλι μια ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση ( του Πασοκ τοτε) , έμοιαζε να παλινδρομεί και να αποφεύγει τις ευθύνες, μοιράζοντας τες πότε στους στρατιωτικούς, πότε σε πολίτες ή φορείς που δεν έχουν επωμισθεί τέτοιες ευθύνες.

Είναι λοιπόν φανερό, ότι το πρόβλημα της διαχείρισης, ειδικά σε περιπτώσεις κρίσεων, δεν έχει να κάνει με τις καλές σχέσεις ομοϊδεατών υπουργών ή και συγγενών ακόμα ( χαρακτηριστικό στοιχείο της Ελληνικής Δημοκρατίας η Οικογενειοκρατία) , αλλά κυρίως με την υπευθυνότητα, το κύρος , την εργατικότητα , τη συνεργασιμότητα των υπεύθυνων κυβερνητικών παραγόντων, και με μια λέξη την καλή συνεργασία όλων των φορέων της διακυβέρνησης.

Επιπλέον, όταν οι αποφάσεις είναι συλλογικές, έχουν και μια περαιτέρω ηθική και πολιτική νομιμοποίηση, και είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθούν χωρίς το <<πολιτικό κόστος>> , μια άλλη μεγάλη πληγή του δικομματικού μας συστήματος.

Με λίγα λόγια, αν φοβάστε τις ευθύνες, κάντε υπεύθυνους όλους μας. Η Δημοκρατία μας έχει ενηλικιωθεί. Πέρασε τις παιδικές ασθένειες, έχει αντισώματα, είναι έτοιμη λοιπόν να κάνει ένα βήμα μπροστά. Οι πολίτες , οι υπηρεσίες, η δικαιοσύνη, τα κόμματα, είναι όλοι έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Τη Συμμετοχική Δημοκρατία .

Και πρώτο βήμα, η απλή αναλογική και οι συμμετοχικές κυβερνήσεις. Ο πολίτης πρέπει να νιώσει ότι η Δημοκρατία δεν είναι ένα <<κενό γράμμα>>, αλλά ΔΙΚΑΙΩΜΑ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του.