Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Αυτοί μας πήραν τα "μέτρα", εμείς;


Ας πάρουμε και εμείς τα δικά μας μέτρα!





Ας μη θεωρούμε φτώχεια την έλλειψη των χρημάτων τους, το να μη μπορούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα τους!



Ας μη δεχθούμε σαν ανεργία την έλλειψη μισθωτών θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις τους!



Ας απορρίψουμε την "ανάπτυξή τους" και το καταστροφικό μέλλον που ετοιμάζουν για τις μελλοντικές γενιές και τη φύση!



Ας μη ξοδευόμαστε πια σε ειρηνικές ή μη ειρηνικές πορείες και συλλαλητήρια, που αυτοί είτε μπορούν και αγνοούν, είτε τις αντιμετωπίζουν με όλο και μεγαλύτερη κρατική βία, προκαλώντας τη διαιώνηση του κύκλου της βίας μέσα από τη λαϊκή αντιβία ή την ατομική "τρομοκρατία"!



Ας σταματήσουμε να είμαστε αντικείμενα διαχείρισης της πολιτικής, καταναλωτές των πολιτικών των κομμάτων και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής!



Ας αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες και δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγύης, να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες ανταλλαγές!



Ας απορρίψουμε "το παγκόσμιο χωριό" και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη, τοπικοποιημένη, οικολογική αμεσοδημοκρατική κοινωνία της ισοκατανομής!



Ας αρχίσουμε να οικοδομούμε τις δομές της σε σχέση απόρριψης και αντιπαράθεσης και ρήξης με τις δομές του κράτους τους!

Η εντοπισμένη κοινωνία θα είναι διαρκής, επειδή θα προσαρμόσει πάλι τον τρόπο ζωής της στο περιβάλλον, ενώ η βιομηχανική κοινωνία προσπάθησε να προσαρμόσει το περιβάλλον στον τρόπο ζωής της και για αυτό δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα επιβιώσει.

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Πρασινο-Για την Οικολογια


Για τους δημους Κορυδαλλου και Νικαιας -Ρεντη

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ
  • Σε ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο η τοπική αυτοδιοίκηση παραμένει δίχως ουσιαστική πολιτική, λειτουργική και οικονομική αυτονομία, δέσμια ενός κενού και άκαπνου διάλογου μεταξύ «κέντρου και περιφέρειας», ή μεταξύ των άκρων της άκαρπης διαλεκτικής του πολιτικο-διοικητικού συστήματος_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που η μεταλλαγή της τοπικής αυτοδιοίκησης σε «αυτόνομη οντότητα, με ίδιο καταστατικό πλαίσιο, ίδια νομοθετική και κανονιστική εξουσία και στόχο μία εύρωστη, αυτό-διαχειριζόμενη, λειτουργική επάρκεια», φαντάζει ουτοπία, την στιγμή που συνιστά χειροπιαστή πραγματικότητα για την πλειοψηφία των χωρών της Δυτικής Ευρώπης_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που η σύγκλιση τοπικών συμμετοχικών «συντακτικών συνελεύσεων», για την κοινωνική παραγωγή κάθε σημαντικής μεταλλαγής του μοντέλου αυτοδιοίκησης και η υιοθέτηση «δημοτικών καταστατικών», στην κατεύθυνση μίας γνήσια συμμετοχικής διαχείρισης, αποτελούν θεωρητικό προβληματισμό διεπιστημονικών ημερίδων_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που η ενεργή συμμετοχή στις συνεδριάσεις των συμβουλίων των αυτοδιοικητικών εκπροσώπων της τοπικής κοινωνίας δεν είναι θεσμικά κατοχυρωμένη ως προς τους εκπροσωπούμενους_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που έννοιες, όπως εκείνη του «συμμετοχικού προϋπολογισμού», συνιστούν μόνο φιλολογία_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που ακόμη και η εφαρμογή της περιώνυμης Τοπικής Ατζέντα 21 –πολύτιμου εργαλείου μετατόπισης της τοπικότητας και της τοπικής αυτοδιοίκησης στο πεδίο των περιβαλλοντικών πολιτικών και της βιώσιμης ανάπτυξης - εξαερώθηκε τάχιστα μετά από τις πρώτες κούφιες «πανηγυρικές» εξαγγελίες σε μόλις 2 δήμους_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που η ενεργειακή εξοικονόμηση, η εξοικονόμηση υδάτινων πόρων και η ξεχωριστή συλλογή απορριμμάτων «πόρτα-πόρτα», αποτελούν ακόμη θεματολογίες «περιβαλλοντικής» εκπαίδευσης σχολείου_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που ο πολεοδομικός σχεδιασμός ταυτίζεται με τον αστικό και οι δύο με την «οικοπεδοποίηση», η οικολογία της κίνησης, της μετακίνησης και των μεταφορών με την τυραννία της χαώδους αυτοκίνησης και οι ήπιοι, βιώσιμοι, τρόποι μετακίνησης συνιστούν αντικείμενο ντοκιμαντέρ γύρω από την οικολογία «άλλων»_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που το «οικολογικό αποτύπωμα» αποτελεί αποκλειστικό αντικείμενο επιστημονικής πραγματείας ενώ το «συμμετοχικό αποτύπωμα» κυριολεκτικά μυστήριο_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που η αυτοδιοικητική μηχανή συνιστά ενδιάμεσο παράγοντα διανομής χρήματος και όχι παραγωγό πλούτου και κύριο τροφοδότη της αυτονομίας «close loop» και της αυτό-βιωσιμότητας της τοπικότητας, στα πλαίσια μιας οικονομίας «κλίμακας»_
  • σε ένα πολιτικό σύστημα που τα «δικαιώματα» ανάγονται σε απλή άσκηση του εκλογικού καθήκοντος και τα κόμματα, οι κομματικοί, οι «πολιτικοί», οι αυτοδιοικήσεις και οι αυτοδιοικητικοί, σε κάστα αυτό-αναφερόμενης εξουσίας, με απειροελάχιστες εξαιρέσεις_

Εμείς, ενεργοί πολίτες, που θεωρούν την οικολογική οπτική και την αυτο-βιώσιμη προσέγγιση σαν μοναδικά σημεία αναφοράς στα πλαίσια της αντιμετώπισης της οικολογικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, ενώ την τοπικότητα σαν πεδίο αναπόφευκτης εκκίνησης της συστηματικής τους θεραπείας, αποφασίζουμε την σύσταση του ανοικτού δικτύου δημοτικών Κινήσεων «πράσινο» - Για την οικολογία», με στόχο την συστηματική παρέμβαση στα τοπικά και διατοπικά δρώμενα και απώτερο σκοπό την προοδευτική μετάβαση σε ένα νέο, οικολογικά «ολοκληρωμένο», θεσμικό μοντέλο τοπικής αυτοδιοίκησης, ικανό να προσφέρει τις απαιτούμενες λύσεις.

  • Ένα μοντέλο αναγκαστικά αυτόνομο και συμμετοχικό, «οικονομικό» και αυτό-βιώσιμο, μηδενικού οικολογικού αποτυπώματος και, κατά συνέπεια, βαθιά ανεπτυγμένο στο πεδίο της κουλτούρας «βιο-».
  • Ένα μοντέλο που δεν μπορεί παρά να αφορά, άμεσα, πρώτιστα και σε πρώτη φάση, τον «Δήμο», κύτταρο και βασική οργανωτική μονάδα του πλέγματος του αυτό-διοικητικού οργανισμού και τόπο άμεσης απολαβής, απόλαυσης και αξιολόγησης των αποτελεσμάτων κάθε επέμβασης.
  • Ένα μοντέλο που, κάτω από την προσηγορία «Βιο-Δήμος», στοχεύει στην διασφάλιση ενός υψηλού βαθμού ποιότητας ζωής, σαν προϊόντος αυτάρκους ισορροπίας και όσμωσης μεταξύ χώρου και τοπικής κοινωνίας, φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.

Κορυδαλλός, 24 Σεπτεμβρίου 2010

Viva Partido Verde!


Του Μιχάλη Μιχελή

Και όμως το θαύμα έγινε! Οι Πράσινοι της Βραζιλίας, σάρωσαν τις προβλέψεις και πήραν ένα αναπάντεχο 19,3% σε πανεθνικό επίπεδο, στις εκλογές που έγιναν εχθές (λιγότερο του 10% τους έδιναν στις δημοσκοπήσεις). Μάλιστα, στην περιοχή της πρωτεύουσας Μπραζίλια, συγκέντρωσαν το 42%! Μ’ αυτή την μεγάλη είσοδο στην πολιτική σκηνή, η Μαρίνα Σίλβα (πρώην υπουργός περιβάλλοντος της κυβέρνησης Λούλα), στέρησε την κυβερνητική πλειοψηφία στην Ντίλμα Ρουσέφ (τη διάδοχο του προέδρου Λούλα) κι έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα, ότι χωρίς την οικολογική ψήφο, το Εργατικό Κόμμα (συγκέντρωσε το 46,9%), δεν μπορεί να ελπίζει σε νίκη, στο δεύτερο γύρο, εναντίον των Σοσιαλδημοκρατών του Ζοζέ Σέρα (πήραν το 32,6%).

Η 53χρονη Μαρίνα Σίλβα, στήριξε την καμπάνια της στην σωτηρία των εκτάσεων της Αμαζονίας, εναντίον των φραγμάτων στα εκεί ποτάμια κι αντιτάχθηκε στις παραθαλάσσιες γεωτρήσεις πετρελαίου, που αποφάσισε να εκτελέσει η κυβέρνηση των Εργατικών. Στο πλευρό της τάχθηκαν πολλές προσωπικότητες, με κυριότερες εκείνες του ποδοσφαιριστή Σώκρατες ( γεννήθηκε στο Μπελέμ της Αμαζονίας) και του διάσημου μοντέλου Ζιζέλ.

Η Μαρίνα Σίλβα, γεννήθηκε στην περιοχή Άκρε της Αμαζονίας. Ως τα 12 της, εργαζόταν μαζί με τον πατέρα της στη ζούγκλα, στη συλλογή του καουτσούκ. Η μητέρα της και τρία από τα έντεκα αδέλφια της, πέθαναν και η ίδια προσβλήθηκε από ηπατίτιδα, όταν ήταν 16 ετών. Νοσηλεύτηκε στην περιφερειακή πρωτεύουσα Ρίο Μπράνκο. Όταν η κατάσταση της υγείας της βελτιώθηκε, γράφτηκε στο σχολείο για να μάθει να γράφει και να διαβάζει, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν ως καθαρίστρια. Κατόρθωσε να πάρει πτυχίο δασκάλας, όμως δεν άργησε να καταπιαστεί με την πολιτική. Στα 36 της, έγινε η νεότερη βουλευτής στην ιστορία της Βραζιλίας και το 2003 ορίστηκε από τον πρόεδρο Nτα Σίλβα Λούλα, υπουργός Περιβάλλοντος. Παραιτήθηκε το 2008, επειδή διαφώνησε με αναπτυξιακά σχέδια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Εργατικών.

Τη νίκη της η Μαρίνα Σίλβα, την αφιέρωσε στην μνήμη του ήρωα Τσίκο Μέντες, του δολοφονημένου (1988) συλλέκτη καουτσούκ.

Μιχάλης Μιχελής