του Florent Marcellesi
εκπρόσωπος τύπου των Ισπανών Πράσινων
Μετάφραση : Βέρα Κορωνάκη, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων
Το 2001 η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα για τις φτωχές χώρες, που το ονόμασε: «everything but arms”(τα πάντα εκτός από όπλα) με στόχο την ανταλλαγή με αυτές τις χώρες προϊόντων κάθε είδους εκτός από όπλα. Δέκα χρόνια αργότερα για να βοηθήσει την Ελλάδα να ξεχρεώσει, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιστρέφει με μία αντίληψη δυστυχώς κάπως αλλαγμένη, η οποία αναμφίβολα θα καταλήξει στo δόγμα: «Τα πάντα, περιλαμβανομένων και των όπλων»
Με την οπτική της ειρηνικής συνύπαρξης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκαλεί έκπληξη η νέα ευρωπαϊκή προσέγγιση. Αν και είναι φυσικό ότι για προφανείς λόγους αλληλεγγύης και ανάγκης η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να προωθήσει ένα πρόγραμμα βοήθειας, οι κοινωνικο-οικονομικοί όροι που επιβάλλονται σε μία από τις πλέον πληγείσες από την οικονομική κρίση χώρες καταλήγουν να είναι τελείως αντίθετοι με κάθε αντίληψη περί ειρήνης και δικαιοσύνης. Η Ελλάδα είναι μία από τις πιο στρατικοποιημένες χώρες της Ε.Ε. έχει 100.000 στρατιώτες σε πληθυσμό 11.000.000 κατοίκων( ενώ η Γερμανία έχει 200.000 στρατιώτες σε πληθυσμό 82 εκατ. κατοίκων και η Ισπανία 130.000 σε πληθυσμό 42 εκατ. κατοίκων). Διαθέτει το 1/3 του ΑΕΠ της σε στρατιωτικές δαπάνες, κυρίως λόγω της διαμάχης της Κύπρου με την Τουρκία. Η ακριβής στρατιωτική δαπάνη στην Ελλάδα αποτελεί κρατικό μυστικό και καλύπτεται μέσα στις συνολικές κρατικές δαπάνες.
Αλλά το πιο σημαντικό, η Ελλάδα είναι 5η στον κόσμο σε αγορές όπλων και αγοράζει πάνω από τον μισό οπλισμό της από την Γαλλία και την Γερμανία, οι ίδιες χώρες που σήμερα της ζητούν κοινωνικές περικοπές και προσαρμογή της οικονομίας στις επιταγές του ΔΝΤ. Στην τελευταία συνδιάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Παρίσι, όπως αποκάλυψε ο εκπρόσωπος τύπου των Πράσινων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο Έλληνας Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου συναντήθηκε με την Γαλλική κυβέρνηση, η οποία του κατέστησε σαφές ότι η βοήθεια προς την Ελλάδα θα δινόταν με την προϋπόθεση της ισχύος της συμφωνίας για την αγορά εξοπλισμού, που είχε υπογράψει η κυβέρνηση Καραμανλή.
Έτσι η Ελλάδα υποχρεώθηκε να επικυρώσει χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ σε συμβόλαια εξοπλισμού για γερμανικά υποβρύχια, γαλλικά ελικόπτερα και φρεγάτες και γερμανο-γαλλικά αεροπλάνα. Μέσα στον παροξυσμό για διαφάνεια, θα δημοσιοποιήσουν η Γαλλία και η Γερμανία αυτές τις «ειδεχθείς συμφωνίες» με την Ελλάδα;
Οι ευρωπαϊκοί «μηχανισμοί» ασκούν πάνω στην Ελλάδα έναν αληθινό εκβιασμό καθώς και σε άλλες χώρες, όπως η Αλβανία. Γιατί πρέπει οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση ή οι μη προνομιούχες να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες; Για ακόμη μεγαλύτερη ευημερία των χωρών που εξάγουν όπλα ή για τη δική τους εθνική ασφάλεια;
Στην πρώτη περίπτωση, χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία-ή η Ισπανία- δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι πρωτοστατούν για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της παγκόσμιας ειρήνης όταν ζητούν ως αντάλλαγμα την στήριξη επιζήμιων τομέων για την κοινωνία, όπως μπορεί να είναι ο τομέας των εξοπλισμών. Κύριε Σαρκοζί και κυρία Μέρκελ: αντί η Γαλλία και η Γερμανία να ζητάνε περικοπές των κοινωνικών δαπανών, δεν θα ήταν καλύτερο να ήταν διατεθειμένες να μειώσουν τα έσοδά τους από τις πωλήσεις όπλων για να μην αναγκαστεί η Ελλάδα να περικόψει τα δικαιώματα των πολιτών της;
Όσον αφορά στο δεύτερο μέρος της ερώτησης, η Ελλάδα έχει σήμερα αυτήν την δυσανάλογη στρατιωτική δαπάνη, κυρίως εξ αιτίας της διαμάχης στην Κύπρο. Η Ελλάδα θα έπρεπε να περικόψει τις στρατιωτικές της δαπάνες αμέσως και να μειώσει με αυτόν τον τρόπο το εξωτερικό της χρέος, με την προϋπόθεση βέβαια ότι η Γαλλία και η Γερμανία δεν θα εισπράξουν αυτά τα χρήματα και θα αρχίσουν να δημιουργούν μία βιώσιμη οικονομία. Σε αυτό το πλαίσιο, η ειρήνη στην Κύπρο είναι μία προϋπόθεση για κοινωνική ευημερία στην Ελλάδα.
Από την άλλη, η ΕΕ, η οποία είναι συνένοχη με την απραξία της και με την λαθεμένη και υποκριτική πολιτική της στην περιοχή, οφείλει να δώσει προτεραιότητα και να προσπαθήσει με όλη της τη δύναμη να διευθετήσει την ελληνοτουρκική διαμάχη στην Κύπρο. Με άλλα λόγια, αντί για μία παντοδύναμη, εμπορική Ευρώπη, χρειαζόμαστε μία πολιτική Ευρώπη με μακροπρόθεσμη προοπτική.
Επιπλέον, το νέο ευρωπαϊκό δόγμα «τα πάντα, περιλαμβανομένων και των όπλων» θα έχει άμεσες, καταστροφικές συνέπειες, και όχι ακριβώς ειρηνευτικές όπως ήδη έχουν δείξει οι τελευταίες βίαιες εξεγέρσεις στην Ελλάδα. Το σχέδιο της προσαρμογής της οικονομίας στις επιταγές του ΔΝΤ, που έχει προωθηθεί από την Γερμανία και την Γαλλία, των οποίων τα μέτρα μοιάζουν με αυτά του Θαπατέρο( μείωση μισθών στον δημόσιο τομέα, παράταση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, κλπ) είναι ιδιαίτερα προκλητικό, καθώς για μία ακόμη φορά κοινωνικοποιεί τα οικονομικά ελλείμματα σε καιρό κρίσης, τα οποία καλούνται να πληρώσουν τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Αφού είχαν μοιραστεί στο μάξιμουμ τα οικονομικά οφέλη και τα πλεονεκτήματα μεταξύ των πλουσιότερων στην Ελλάδα την καλή εποχή, τώρα επιστρέφουμε σε μεθόδους, οι οποίες δεν υποστηρίζονται ούτε καν από το ΔΝΤ.
Ναι, ήταν απαραίτητο ένα μεγάλο δάνειο αλλά όχι με οποιοδήποτε τίμημα και όχι με οποιονδήποτε τρόπο . Τον περασμένο Φεβρουάριο, γράφαμε μέσα από την οπτική του πράσινου κινήματος ότι τα κράτη-μέλη είναι παγιδευμένα: ή θα συνεχίσουν να δέχονται την μη συνεργασία ή θα διατρέχουν τον κίνδυνο να διαλυθεί η ευρωπαϊκή ενότητα, ή θα βγουν από την κρίση από τη μεγάλη πόρτα μέσα από την προοπτική για νέες συνεργασίες. Είναι φανερό ότι με τις «συνεργασίες» δεν μπορεί να καταλάβει κανείς την ενίσχυση μιας αγοράς για τις πλούσιες χώρες της Ε.Ε, όπου αυτές δανείζουν τις πιο φτωχές χώρες με τον σκοπό οι τελευταίες να αγοράζουν τα βιομηχανικά προϊόντα τους( στην προκειμένη περίπτωση τα όπλα) και κάνουν διπλή επικερδή εμπορική πράξη, με την πώληση και το δάνειο.
Μπροστά στο επικίνδυνο « τα πάντα, περιλαμβανομένων και των όπλων», ας δουλέψουμε για την στήριξη μιας πολιτικής Ευρώπης σαν αποφασιστικό όργανο στην διεθνή πολιτική για την έξοδο από την οικονομική κρίση ή από την ελληνοτουρκική διαμάχη για την Κύπρο. Ας δημιουργήσουμε μια Ευρώπη που ξέρει να ελπίζει γιατί θα έχει την ικανότητα να λύνει τα προβλήματα των λαών της και να προτείνει έναν ορίζοντα ειρήνης και αλληλεγγύης.
